منطقه چرامکان

آن چه در زیر می آید عکس هایی است که روز دوشنبه 31 خرداد ماه 1395 از روستای چرا مکان گرفته ام.

یکی از بخش ها شهرستان شیراز، بخش ارژن است. مرکز این بخش شهر خانه زنیان می باشد. شهر خانه زنیان که به نام خان زنیان هم خوانده می شود در فاصله حدود 30 کیلومتری یا به قولی دیگر 8 فرسخی از شیراز قرار دارد. تا چند سال پیش این شهر و برخی از روستاهای آن جزو شهرستان کازرون بودند که متأسفانه در اقدامی بدون سر و صدا از کازرون جدا و به شهرستان شیراز پیوستند. 

نرسیده به شهر خانه زنیان در فاصله حدود 4 کیلومتر مانده به خانه زنیان سه راهی کمربندی شهر خانه زنیان قرار دارد که چند سالی است به بهره برداری رسیده است. (اگر اشتباه نکنم حدود 3 سالی می شود) یک سمت آن وارد کمربندی می شود و در آن سوی رودخانه قره آغاج می گذرد. راه دیگر اما وارد شهر خانه زنیان می شود که در سوی دیگر رودخانه قرار دارد. ورودی کمربندی پلی قرار دارد تا مسافرانی را که از شهر خانه زنیان و روستاهای اطراف آن می خواهند به شیراز بیایند با گذر از روی جاده کمربندی وارد اتوبان نماید. دقیقاً روبروی ورودی پل روستای به نام خیرآباد قرار دارد.

با عبور از ورودی روستای خیرآباد، از روی تپه ای باید گذر کرد. فاصله قله این تپه با ورودی روستای خیرآباد شاید کمتر از یک کیلومتر باشد. اما رو قله این تپه به سه راهی دیگر می رسیم. یک سو در واقع ورودی شهر خانه زنیان است و سوی به طرف روستاهایی می رود که به آن ها را منطقه چرامکان می خوانند. جاده آسفالته ای که در طول 2 سالی که در این منطقه هستم به حال خود رها شده است. بسیار خراب، که عبور خودرو با سرعتی بیش از 50 کیلومتر را بر خود نمی تواند تحمل کند و اگر خودرویی با بیش از این سرعت حرکت کند حتماً دچار صدمات بسیار خواهد شد. این در حالی است که در طول این دو سال بارها و بارها مسئولان شهرستانی و حتی استانی برای افتتاح پروژه هایی همچون گاوداری از این مسیر عبور کرده اند. از ابتدای این جاده وارد منطقه چرامکان می شویم. گفته می شود انتهای این جاده به قلات یعنی مکانی زیبا و تفرجگاه شیرازی های می رسیم که از سوی دیگر شیراز یعنی شهرک گلستان نیز راه دارد.

با طی مسافتی کوتاهی به اولین راه فرعی می رسیم که به سمت روستاهای دهنو قلندری می رود. از این جا به بعد جاده بهتر می شود. 

در ادامه مسیر به گنبد و بارگاهی و ایضاً قبرستانی می رسیم که معروف است به پیریعقوب. روبروی این امام زاده جاده ای روستایی را می بینیم که به روستای سرمور شهرت دارد. گفته می شود که سال ها قبل در این حوالی تنها 4 دژ وجود داشته است که متأسفانه بکلی از بین رفته اند و از دو تای آن ها تنها تلی از خاک باقی مانده است.

عکس های زیر به ورودی روستای سرمور و زمین زراعی و گندم زارهای اطراف آن مربوط است.

محمدمهدی اسدزاده